Ze was ongetwijfeld een van de meest besproken patiënten uit het programma Spoedeisende Hulp 24/7, dat deze week voor het laatst te zien is. In aflevering twee zien kijkers hoe Kim Turenhout uit Eindhoven in het Catharina Ziekenhuis belandt met een zware astmatische aanval. “Ik heb veel reacties gekregen. Vooral van mensen die niet wisten dat ik zó ziek ben en dat een aanval zo heftig kan zijn.”
Astmapatiënt is Kim Turenhout eigenlijk al haar hele leven. “Met medicijnen was dat prima onder controle te houden. Ik sportte vier of vijf keer per week en had alleen dan af en toe medicijnen nodig.” Een COVID-infectie veranderde in 2020 alles. “Mijn astma is toen zo ontregeld geraakt dat medicijnen het niet meer onder controle krijgen. Werken en sporten kan ik niet meer en ik gebruik heel veel medicijnen.”
Die medicijnen zorgen ervoor dat de spieren om de longen en de luchtpijp minder samentrekken, waardoor in- en uitademen mogelijk blijft. Maar af en toe ontstaat er toch een flinke aanval. “De oorzaak daarvan is lastig aan te geven. Een verandering in het weer, of een parfum van iemand anders, kan daar al voor zorgen. En dan beland ik bijna elke keer weer op de Spoedeisende Hulp. Mijn eigen medicijnen kunnen een aanval dan niet meer onderdrukken.”
Laatste aanval alweer tien weken geleden
De opnames vonden plaats in januari, dat was de achttiende keer in die vier jaar dat ze met de ambulance naar het Catharina Ziekenhuis werd gebracht. “Elke keer opnieuw zorgt iedereen hartstikke goed voor me. En er ligt inmiddels een protocol klaar voor als het weer een keer zover is. Gelukkig is de negentiende en voorlopig laatste keer alweer tien weken geleden.”
Kim gaf toestemming om haar bezoek aan de Spoedeisende hulp te filmen omdat ze graag wil dat er meer bekendheid komt voor de heftige vormen van astma die óók voorkomen. “Veel mensen kennen de ziekte wel van het puffertje, maar dat het levensbedreigend kan zijn, dat hoor je niet vaak. En verpleegkundige Sanne hielp ook wel mee. Die kent me inmiddels wel en zei dat ik altijd nog achteraf kon besluiten dat ik alsnog wilde dat het niet op tv zou komen.”
De camera niet eens gezien
Toen ze de opnames terugzag schrok ze er zelf wel wat van. “Niet zozeer van mezelf, want zo’n aanval ken ik wel, maar wel van alle hectiek om me heen. Dat had ik zelf helemaal niet in de gaten. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik de camera niet eens gezien heb. Op televisie zag je heel goed dat er nog veel meer mensen mee bezig zijn dan alleen een of twee verpleegkundigen. Dat maakte wel indruk op me. Dat is toen langs me heen gegaan. Ik was vooral bezig met proberen adem te halen.”
Na de aflevering, kreeg Kim veel reacties. Heel veel. “Zelfs bekenden wisten niet dat ik af en toe zo ziek ben. Als ik nu een keer iets afspreek en toch op het laatste moment moet afzeggen, dan is er veel meer begrip. Ik hoop vooral dat dat nu ook voor andere astmapatiënten geldt.”
Ik hoop vooral dat andere astmapatiënten zo ook op meer begrip kunnen rekenen
Ondanks haar ziekte en de gevolgen blijft Kim altijd optimistisch. “Ik heb een dochter van twaalf. Haar vader is vijf jaar geleden overleden aan de gevolgen van een hersentumor. Dat heeft me heel goed geleerd om hoofd- en bijzaken in het leven te scheiden. Misschien dat ik daarom zo nuchter mogelijk omga met mijn astma. Mijn dochter wil ik een zo zorgeloos mogelijk jeugd geven. Hoe moeilijk dat ook is als je ziek bent en plotseling een week in het ziekenhuis kan liggen na een nieuwe aanval.”
