Jeannette Meijer, teamleider Anesthesie in het Catharina Ziekenhuis, kreeg in 2017 de diagnose borstkanker. “Ik kwam er per toeval achter, ik had niks gevoeld. In totaal heb ik 12 chemobehandelingen, 21 bestralingen en drie operaties achter de rug. Tuurlijk was het schrikken, ik kon niet geloven dat dit mij overkwam. En met de diagnose kreeg ik ineens een stempel: kankerpatiënt.”
Jeannette was 48 jaar toen ze de diagnose kreeg. “Ja, dat is jong. Maar het overkomt je.” Ze stond midden in het leven en was niet van plan om door borstkanker aan de zijlijn te gaan staan. “Ik heb het geluk gehad dat ik aan de start van het behandeltraject vol energie zat. Ik was in goede conditie, heb vroeger altijd op hoog niveau gewaterpolood en heb me eigenlijk nooit echt ziek gevoeld. Mijn goede conditie is misschien mijn geluk geweest. Ik ben ook nooit gestopt met waterpoloën. Eigenlijk mocht het in het behandeltraject niet, maar daar heb ik geen concessies in gedaan, ik heb het chloorwater en het team nodig.”
Carrièreswitch
Ook op werkgebied stond ze net voor een nieuwe uitdaging. “Ik kreeg de diagnose op mijn laatste werkdag als intensive care verpleegkundige. Ik zou beginnen op de ambulancedienst. En ik ben ook gewoon gestart in de nieuwe functie. Het was voor mij ook een stukje afleiding”, vertelt Jeannette.
Jeannette kijkt met een dubbel gevoel op die periode terug. “Ja, het werk hield me enerzijds op de been, maar als ik nu terugkijk, had ik misschien eerder moeten stoppen. Het was soms echt kunst en vliegwerk.” Zo onderging ze bijvoorbeeld de bestralingen in het Catharina Ziekenhuis. “Dan bracht ik een patiënt met de ambulance naar het ziekenhuis en dan vroeg ik mijn collega even een bakkie koffie te gaan drinken en dan ging ik naar de bestraling.” Ondanks alle inspanningen werd haar contract niet verlengd. Jeannette: “Ik heb door de kanker nooit de echte Jeannette laten zien en ben kankerpatiënt. En dat maakt je voor een werkgever minder aantrekkelijk”, zegt Jeannette.
Mens en kwaliteiten
Maar ze ging niet bij de pakken neer zitten. Ze vond na 10 maanden revalidatie een baan als verpleegkundige detacheerder op de recovery van het Catharina Ziekenhuis. “Ik wilde graag werken, ik ben nog niet klaar met mijn carrière. Ik had nog zoveel ambities. En na alle behandelingen en operaties was ik schoon (nu 2 jaar) en wilde ik net als ieder ander weer aan een werkzaam leven deelnemen. Na 2 jaar hormoontherapie en nog 3 jaar te gaan om de kans op terugkeer van de kanker te verkleinen. Maar niemand heeft een glazen bol en kan in de toekomst kijken. Ik wilde volwaardig deelnemen aan de maatschappij. En die kans kreeg ik in het Catharina Ziekenhuis. Ze keken hier niet naar de ziekte maar naar de mens en de kwaliteiten. En dat waardeer ik enorm. Dit is een ziekenhuis waar ze je kansen bieden om je te ontwikkelen. Het is aan jezelf of je die kansen met beide handen wilt aanpakken. Met of zonder stempel. Ambitie en hard werken, worden beloond.”
Kwetsbaar
Inmiddels is Jeannette doorgegroeid naar teamleider Anesthesie. “Ik ben ontzettend trots om te mogen werken voor dit ziekenhuis en blij met alle kansen die ik krijg en heb gekregen. Ik ben nu twee jaar ‘schoon’ en geniet weer volop. Mijn man en ik zijn pure mensen, we genieten van de mooie dingen van het leven. Natuurlijk is elke scan weer spannend en brengt het onzekerheid met zich mee of de kanker nog altijd weg is. De ziekte heeft me kwetsbaar gemaakt en toch probeer ik de kanker niet mijn leven te laten beheersen.”
