‘Soms is mijn werk net Twister!’
Dorinda was 15 jaar toen ze moest nadenken over een studiekeuze. Met haar brede interesse vond ze meerdere richtingen leuk. Toen ze een fietsongeluk kreeg en met een gebroken pols in het ziekenhuis belandde ontstond haar interesse voor de zorg. Inmiddels zijn er heel wat jaren verstreken en werkt Dorinda al 30 jaar als anesthesiemedewerker in het Catharina ziekenhuis. En als er iemand enthousiast kan vertellen over deze functie, dan is zij het wel!
Ineens weet je het, je wordt…een zin die velen wel kennen. Dat ging zeker op voor Dorinda: ‘Door een flinke val die ik als kind met mijn fiets maakte, kwam ik in het ziekenhuis terecht. Daar werd een vlammetje aangestoken voor de zorg. Later ging ik met mijn moeder naar een open dag van het Elkerliek ziekenhuis. Daar luisterde ik naar een verhaal van een anesthesie medewerker. Toen dacht ik ‘dat wil ik ook!’
Bewuste studiekeuze
‘Sinds dat ik wist dat het vak anesthesiemedewerker voor mij weggelegd zou zijn, heb ik daarvoor hele bewuste keuzes gemaakt. En zo ging ik de inservice opleiding voor operatieassistent volgen met als differentiatie anesthesie. Het vak trok mij aan omdat het een combi is van (kortdurend) intensief patiëntencontact in combinatie met techniek en medicijnen. Mensen zijn op een operatiekamer op hun kwetsbaarst; dat maakt dat je ondanks de korte tijd echt iets voor ze kunt betekenen. Het is ook een lekker zelfstandig beroep omdat de anesthesioloog werkt met een 2 tafel systeem. Een anesthesioloog is verantwoordelijk voor de anesthesiologische zorg op 2 kamers mits op beide kamers een anesthesiemedewerker staat.’
Werken in nabijheid
‘Om in aanmerking te komen voor de opleiding, moest je aangenomen worden bij een ziekenhuis. Omdat ik zo graag wilde, solliciteerde ik bij maar liefst zestien ziekenhuizen. Maar het ‘Cathrien’ voelde heel fijn en nam me aan om de opleiding te doen. Toen ik klaar was met de opleiding wilde ik zelf heel graag blijven. En het was lekker dichtbij! Wat me destijds fascineerde was dat we in huis heel veel doen van oorbuisjes tot harten. In huis hebben we laag en hoog complexe operaties. Die variatie maakt het werk zo leuk! En omdat dat niet in ieder ziekenhuis gebeurt, maakt me dat trots.
Dagelijks werken we met een groot team, maar toch kennen we elkaar allemaal goed. Dat komt omdat we tijdens de operatie letterlijk dichtbij elkaar werken. Met 2/3 mensen soms op een vierkante meter. We werken echt in elkaars nabijheid. Daardoor lijkt het soms net Twister. Ik voel me op mijn werk als een vis in het water en ga elke dag met plezier naar mijn werk.’
Fijne werkgever
‘Het Catharina Ziekenhuis is een hele fijne werkgever. Natuurlijk zijn er altijd wel eens dingen, maar dat is overal. Wat ik vooral heel erg prettig vind is dat ik mezelf kan ontwikkelen. De organisatie verwacht dat iedereen zich op tijd bijschoolt en ze denken daarin ook heel erg mee. Dat is erg goed geregeld. Daarnaast neem ik zelf deel aan enkele werkgroepjes. Dat is leuk voor de variatie.’
Waardigheid van de patiënt
‘In mijn werk maakt de anesthesist altijd een plan. Dat wil zeggen; we bespreken samen voor hoe we iets gaan aanpakken. De anesthesioloog is verantwoordelijk. De anesthesiemedewerkers bewaken de patiënt en sturen de narcose bij op basis van de situatie en vitale parameters. De anesthesist is aanwezig bij het in slaap gaan en ontwaken. Zelf ben ik me altijd heel bewust van de waardigheid van de patiënt. Ligt iemand er netjes bij, ligt de deken netjes en lekker. Ik stel mezelf altijd de vraag: ‘Wat zou ik zelf prettig vinden?’.’
Mooie verhalen
Je werkt blijft hetzelfde, maar steeds heb je andere patiënten en casussen. Verveelt dat nooit? Dorinda: ‘Nooit! In tegendeel. Ik geniet juist van de kleine momenten. De momenten waarop ik het verschil kan maken. Een voorbeeld: we hadden eens een hoogbejaarde man die angstig was om te liggen. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik vroeg waarom liggen hem zo angstig maakte. Hij vertelde dat hij dan geen lucht kreeg omdat zijn neus verstopt raakte. Ik vertelde hem over neusspray. Daar had hij nog nooit van gehoord. Dat heb ik toen snel voor hem gehaald. Er ging een wereld voor deze patiënt open. Tijdens de operatie heeft hij het flesje stevig vastgehouden. Soms kan het zo simpel zijn, maar ontzettend betekenisvol voor de patiënt. Ik ben nog lang niet uitgekeken hier!’